Pleiten doe je door de aandacht te pakken, te overtuigen en te staan voor wat je zegt. Zo probeer je een rechter te overtuigen van het standpunt dat je (namens je cliënt) inneemt. De wijze waarop je pleit is essentieel. Dit doe je dan ook bij voorkeur staand. Dat straalt veel meer kracht, geloofwaardigheid en respect uit.
Pleiten is soms ook bruikbaar buiten de rechtszaal. Helaas echter niet altijd even effectief. Dit heb ik de afgelopen week gemerkt. Tijdens een discussie met mijn dochtertje over het oefenen van sommetjes, voelde ik ineens de neiging om te gaan staan. Vanuit pedagogisch oogpunt moet je, althans dat heb ik ooit eens gelezen, je kinderen zoveel mogelijk op gelijke hoogte toespreken, ze aankijken en je stem niet verheffen. Dit is in de praktijk weleens lastig, zo niet onmogelijk.
Mijn dochter werd boos omdat ze geen zin had om de sommetjes te maken. Ze liep weg van tafel en ging vervolgens onder de salontafel op de grond liggen, met haar gezicht naar beneden. Gelijke hoogte opzoeken en haar in de ogen aankijken bleek direct onmogelijk. De toon van mijn stem was het enige dat ik nog kon aanpassen aan de regels van de pedagogiek.
Rustig blijven en moederlijke overtuigingskracht gebruiken, dacht ik toen. Dat werkt immers meestal het beste. Ik ging op mijn hurken zitten en zei dan ook op een rustige toon: “Schat, kom eens even hier en leg me eens uit waarom je boos bent”. “Nee, ik heb er gewoon geen zin in. Ik doe het toch niet”, was het antwoord. De daaropvolgende minuten kwam ik met deze rustige houding geen stap verder. Het onvermijdelijke gebeurde (want ja, ook ik verlies weleens mijn geduld). Ik ging staan en zei: “Nu is het genoeg. Ga aan tafel zitten en maak sommetjes. Anders ga je naar je kamer.”
Ik hoorde een diepe zucht. Mijn dochter stond op en ging mokkend aan tafel zitten om haar huiswerk te maken. Heel even dacht ik dat mijn overtuigende pleidooi de oorzaak was van de gedragsverandering. Maar dat beeld ebde snel weg. Ze wilde natuurlijk helemaal niet naar haar kamer en koos om die reden, ‘eieren voor haar geld’.
Overtuigen en krijgen wat je wilt, vergt dan ook steeds een andere aanpak. ‘Dreigementen’ probeer ik echter zo min mogelijk te gebruiken. Creativiteit is dan vereist, dat leren mijn kinderen mij althans. Zij halen soms alles uit de kast om hun zin te krijgen.
Pleiten in de rechtszaak werkt echter niet met ‘dreigementen’ en een zachte moederlijke toon. Nee, dan haal je enkel resultaat met goede standpunten en keiharde overtuigingskracht. Maar ook voor een goed pleidooi, is creativiteit van essentieel belang!
mr. Mandy van Brunschot-van der Sanden.
